Kemal Sunal; denize girmeyi, uçağa ve gemiye binmeyi sevmezdi. Ailesiyle deniz kenarına gider; bacaklarını suya sokar; beline kadar suya dalabilirse, yanındakiler şaşırırdı. Yüzdüğünü gören çıkmadı. Vapur fobisi daha ilginçti. Tiyatrodaki mesaisi bitince; Taksim’de birkaç kadeh içip Kabataş’a gelir; Üsküdar’a vapurla geçerdi. Meyhanedeki en yakın arkadaşı da Metin Akpınar’dı. Bazen denk geldiği vapura binmez; ikincisini, hatta üçüncüsünü de geçirir; karşıya geçmek için cesaretini toplamaya çalışırdı. Hava fırtınalı veya rüzgârlı ise; sabaha kadar bekler; denizin sütliman olduğunu görmek/inanmak isterdi. Boğaziçi Köprüsü’nün açılmasına onun kadar sevinen olmadı. Köprü sayesinde yolcu vapurlarına binmekten kurtuldu.
Ali Hikmet İnce