Kerime Nadir, 1940’larda yepyeni bir dalga yarattı. İletişim olanakları - günümüzle kıyaslayınca! - hayli kısıtlı bir nesle, aşkı anlatmayı, hayal kurmayı, tozpembe duygular hissettirmeyi denedi ve başardı. Romanları 100 binlerce satıldı, çoğu beyaz perdeye aktarıldı. Sinemaların önünde uzun kuyruklar oluştu. Nadir’in eserlerinde, şartları ne kadar zor ve çetrefil olursa olsun sevgililer kavuşurdu. Yani her film ‘mutlu son’ ile biterdi.
Göksel Arsoy da, Kerime Nadir’in ünlü romanı Samanyolu (1959)’nun sinema filmi ile şöhrete ulaşmıştı. Nevzat Pesen’in senaryosunu yazdığı ve rejisörlüğünü yaptığı filmde diğer başrol oyuncusu Belgin Doruk’tu.
- Samanyolu Büyük Hasılat Yaptı… -
Belgin Doruk ile Göksel Arsoy başrollerini paylaştığı Samanyolu gişede beklenmedik derecede iyi iş yapınca, ikili birbiri ardınca tam 15 filmde daha başrol oynadı. Yeşilçam’da yeni bir adım atıldı, ‘star sistemi’ dönemine geçildi.
Göksel Arsoy; anılarını, ‘Göksel Arsoy Altın Çocuk’ adı ile yayınladı. Hatıralarında, Belgin Doruk’u ‘hayatımı değiştiren aktris’ diye niteledi; aralarındaki arkadaşlığı şöyle anlattı:
‘O yıllarda Kerime Nadir’in romanları elden düşmüyordu. En büyük şansım o tarihlerde çok satan ve okunan romanlarının sinema filmine aktarılması ve bu filmlerde rol almam oldu. İkincisi ise Belgin Doruk’la çektiğim aşk filmleri. Belgin ile oynarken senaryoya ihtiyacımız yoktu. Belgin’le ormanda yürürken sohbet edelim, yağmurda ıslanırken bakışalım, mum ışığında akşam yemeği yiyelim, birbirimize sarılıp romantik dans edelim, gölde kürek çekerken şiir okuyayım… İşte bunlar o dönemde Türk halkının kendini iyi hissetmesine ve aşkı bulmalarına neden oldu. Yeşilçam’da star vardı ama star sistemi yoktu. Biz, Belgin ile sinemaya bu sistemi getirdik.
(…) Çok güzel, hanımefendi, disiplinli ve işine saygı duyan mükemmel bir insandı Belgin.’
Ali Hikmet İnce yazdı.
Ali Hikmet İnce