Satırlarıyla kendisini anlattığı bir röportajında, ‘Şöhretten, servetten başım dönmedi; ahlâkım, karakterim hiç değişmedi,’ diye yazmıştı.
16 yıl boyunca, Yeşilçam’ın bir numarasıydı. Kral, unvanını taşırken zorlandığı muhakkaktı; şöhretin sorumluluğunu hakkıyla teslim etti. Adı skandala, dedikoduya, disiplinsizliğe karışmadı; çevresine örnek oldu, örnek gösterildi. Ekmeğini hep alın teri ile kazandı. Halk adamı idi, alçak gönüllülüğü seçti. Her hareketinde, milyonların sevdiği, örnek aldığı sinema adamı olduğunu hiç unutmadı. Tutumluluğu zaman zaman seslendirildi. ‘Barlarda, meyhanelerde zil zurna sarhoş olup tefeciye kırdırdığı bonoların parasıyla etrafına ziyafet çekmek mi cömertlikti. Evine düşkünlüğü kılıbıklık şeklinde değerlendirmek ise çok yanlış bir düşüncedir,’ diyecekti.
- Aslen İzmir Doğumluydu… -
Ayhan Işık; İzmir’de - 1929’da Karataş’ta - doğmuştu; 4 aylık bebekken İstanbul’a getirilmişti. Kalabalık ailenin en küçük çocuğuydu: Üç abla, iki ağabeyi vardı. Aile köken itibarıyla Selanik göçmeniydi. Babası saraçtı; ailenin bütün yükümlülüğü üzerindeydi. 6 yaşındayken babasını kaybetti; yetim kaldı. Babasını ne zaman hatırlasa, Saraçhanebaşı’ndaki büyük saraç dükkânı gözlerinin önüne gelir, gözyaşlarını tutmakta zorlanırdı.
İlkokulu Bomonti’de 44. Okul’da bitirdi; ortaokula başladı, fakat aile geçim sıkıntısı çekiyordu. Ortaokulda boş zamanlarında küçük işler yaptı; müvezziliği denedi. ‘Babıâli’nin kapısından giren, mürekkep kokusunu ciğerlerine sindiren, iflah olmaz,’ denirdi. Ayhan Işık da, Babıâli sevdalılarına, emekçilerine katıldı. Gazete ve dergilerde, kapak çizmeye, hikâyeleri resimlemeye girişti. İlk kazandığı para, 14 lirayı hiç unutmadı.
- Sezai Solelli’nin Teşvikiyle Sinemaya Girdi… -
Yaz tatillerinde, Paşabahçe Şişe ve Cam Fabrikası’nda terledi. Görevi, ‘Kırık Şişe Kontrolörlüğü’ydü. Daha iyi para kazanıyordu, haftalığı 25 liraydı. Sütlüce vapurunu resim atölyesi haline getirmişti. Evden iş yerine gidiş gelişi iki saate yakın sürüyordu. Işık da, yolculuk boyunca mecmuaların sipariş ettiği resimleri çiziyordu. Liseyi bitirdiğinde, Babıâli’de tanınıyordu. İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi'ne kapağı attığında, Yıldız dergisinin ressamıydı. Ünlü magazinci Sezai Solelli, derginin yazı işleri müdürüydü. 1951'de, Kapak Yıldızı Yarışması'na, Solelli'nin teşvikiyle katıldı ve birinciliği kazandı. Yarışmanın düzenleyicileri arasındaki İstanbul Film Şirketi’nin çektiği, ‘Yavuz Sultan Selim Han ve Yeniçeri Hasan’ (1951) ilk rolü ile göz doldurdu ve arkası da geldi…
Belgin Doruk ve Türkan Şoray ile çevirdiği filmler, ciddi sayıda kadın hayran kitlesi oluşturdu.
Ali Hikmet İnce yazdı.
Ali Hikmet İnce