Yıldız Kenter: ‘Hayatım Tiyatro…’

Aşiyan’daki boğaz manzaralı apartman dairesinin her yeri çiçek doluydu. İlerlemiş yaşına rağmen, evinin her köşesiyle ilgilenir; her işini kendi görmeye çalışır; alış verişini de yapardı. ‘Az eşyalı evleri severim,’ derdi. Son anına kadar araba kullanabiliyor; yürüyüşe çıkabiliyordu. 

Kendisine az zaman ayırdığını tekrarlardı. Fırsat yakaladığında da dolu dolu yaşardı. Yurt dışına çıkmayı severdi. Son dönemdeki en büyük isteği: Vietnam’a gidip doyasıya gezmekti.

(Ayşe) Yıldız Kenter; Alman hocalardan aldığı mirası, tüm hayatı boyunca uyguladı. Son derece disiplinliydi; tiyatro sanatçısının bedenine de hükmetmesi gerektiğini savunurdu. Manken kadar düzgün, akrobat gibi çevik vücut yapısını hedeflerdi. Çevresine göre Kenter; beden eğitiminde örnek kişiydi/sanatçıydı. 1995’de sahneye koyduğu, başrolünü oynadığı, Refik Erduran’ın kaleminden çıkan ‘Ramiz ile Jülide’ oyunun afişindeki resmi tartışıldı. Resmin Kenter’in değil de, bir mankenin olduğu ileri sürüldü. 

2009’da seyircilerini/izleyicilerini bir kere daha hayrete düşürdü. 81 yaşındaydı; Eugene Stickland’ın Kraliçe Lear oyununda, sahnenin ortasında amuda kalktı.

Yıldız Kenter; Türk Tiyatrosu’nun gelmiş geçmiş en büyük, en yetenekli, en derin iz bırakan oyuncularındandı. Yüzündeki çizgiler, hayatın, yaşanmışlığın, çekilen çilenin birikimiydi.

- Ailenin Öğretileri Din Gibi Geçerliydi… -

Herhangi bir dini inancı/mensubiyeti yoktu; Allah korkusunu her zaman taşıdı. Bir röportajında; ‘Babam Müslüman; annem Hıristiyan idi. Bize evde öğretilen: Yalan söylemeyeceksin, çalmayacaksın, vicdanını temiz tutacaksın, insanlara yardım edeceksin,’ oldu,’ diyecekti. Yine kendi ifadesiyle; ‘Ailenin öğretileri din gibi geçerli’ydi. Bütün kardeşlerinde derin Allah korkusu mevcuttu.

Ama Ankara’daki ilk çocukluk döneminde camiye gidip namaz kılmıştı. Yener Süsoy ile yaptığı röportajda anlatmıştı:

‘Hisariçi’nde iki şerefeli caminin yanında oturduğumuz zamanlar, mevlütlerde camiye gidip namaz kılardık. Müşfik’le beraber süpürürdük camiyi. İmam, bize bir kuruş veriyordu.’

Yıldız Kenter; İstanbul’luydu; 11 Ekim 1928’de dünyaya gözlerini açtı. Babası, - Niğde’nin Fertek ilçesindendi! - Ahmet Naci Bey’di. 2. Abdülhamit döneminde Ayan Meclisi Üyeliği, Bağdat Kadılığı yapmış Mehmet Galip Bey’in oğluydu. - Galib Bey; ünlü şairdi; Dede Efendi’nin pek çok bestesinin güfte yazarıydı! - Varlıklı, soylu ailesi Ahmet Naci Bey’e el üstünde tutmuş; zenginlik, şaşaa içinde büyütmüştü. İyi/kaliteli eğitim alması, yabancı diller öğrenmesi desteklendi/amaçlandı. Yüksek eğitim için İskoçya’nın Glasgow kentine gönderildi. 

Eğitimini tamamlayıp ülkeye döneceğinde hayatının en önemli kararını verdi. Ahmet Naci Bey; yemekli bir davete katıldı. Olga Cynthia adlı hanımla tanıştı; büyülendi; yemek boyunca gözlerini ayıramadı. Samimiyeti artırmalı, buluşma için randevu ayarlamalıydı. Bayan Cynthia; Hyde Park’ta düzenli at binerdi. Ertesi gün bir araya geldiler; bir daha da ayrılmadılar. Aşk kapıyı çalmış ve mektubunu bırakmıştı. Ahmet Naci Bey; hayatının hazinesinden/aşkından ayrılmak istemedi. Evlenme teklif etti.

Olga Cynthia, izdivaca engel gördüğü sorunun sahibiydi; duldu ve oğlu bulunuyordu. Ailesi; Shakespeare oyunları sahneleyen gezici kumpanyanın malikiydi. Anne ve babası tiyatro sanatçısıydı. Annesinin babası çok ünlü İngiliz aktördü. Babasının genç sayılacak yaştaki ölümüyle sarsılmıştı. Annesi terk etmiş; sevdiği adamla Avustralya’ya kaçmıştı. Büyük annesinin yanında da rahata ve mutluluğa kavuşamadı. Küçük yaşta evlenmeye zorlandı. Genç eşi savaşta hayatını yitirince; 16 yaşında hem hamile, hem dul ortalıkta kala kaldı. Oğlu Jack; babasız - yetim! - dünyaya geldi.

- Olga Cynthia; Ahmet Naci Bey’in Baba Evinde Kabul Görmedi… -

Olga; Ahmet Naci Bey’e dramını en ince noktasına kadar aktardı. Naci Bey; hayatının aşkını yitirmeyi göze alamadı. Olga Hanım’ı ve oğlunu bağrına bastı; müstakbel çocuklarından ayırmayacağı sözünü de verdi.

Ahmet Naci ve ailesi; Orient Express ile İstanbul’a Sirkeci İstasyonu’na indi. Vapura binip, Üsküdar’a geçtiler. Büyük babanın akrabalarıyla yaşadığı Çamlıca’daki köşke ulaştılar. Olga’nın kederli/talihsiz yazgısı, İstanbul’da da peşini bırakmadı; dramın yeni sahneleri gerçekleşecekti. Aile; gelini hoş karşılamadı. İngiliz’di; Müslüman da değildi; tek kelime Türkçe bilmiyordu. Üstüne üstlük bir de oğlu vardı. 

Olga Cynthia; kalbini çalan adama teslim oldu: Din değiştirdi; Müslümanlığa geçti; ‘Nadide’ adını aldı. Doğum yeri Londra’ydı; Bandırma’ya döndü. Nadide Hanım; köşkün yeni sakiniydi. 

Savaştan yeni çıkan ülkede herkes fakirdi. Genel durum, Çamlıca’daki köşkü de etkiledi. Değerli eşyalar tek tek satıldı; geçinilmeye çalışıldı. Olga’nın İngiltere’de yaşadığı yoksulluk, Türkiye’de de yakasını bırakmadı. Yıldız’ı saracak bez bulamadılar. Çarşaf yırtıp bebek bezi yaptılar. 

Zamanla bütün eşyalar elden çıkarıldı; köşk de sudan ucuz paraya gitti. Çok geçmeden gecekonduya kadar düştüler. Küçük Yıldız’ın hafızasındaki ilk hatıralar: ‘Daha ucuz!’ diye evden eve taşınmalarıydı. Her seferinde, Çilekeş Nadide Hanım at arabasının önüne otururdu. Arkasında tel dolap, soba, borular ve kırık dökük eşyalar dururdu. İstanbul ve Ankara yaşantısında da değişen bir şey yoktu.

Fakirdiler; evleri düzensizdi; sefalet diz boyuydu; ama evlerinde hep bir yardımcı bulunurdu. Her şey çok sınırlıydı; çok kıymetliydi.

‘Benim kuşağım yokluk çekmişti. Biz, küçücük şeylerin değerini iyi bilirdik. Çorabım kaçınca atamazdım. Kaçıkları tel tel çekerdim. Şimdi sabun küçülünce atıyorlar. Ben hâlâ kullanıyorum…’

Ahmet Naci Bey’in ilk evladı Nedim (Kenter)di. - İleriki yılların tanınmış, başarılı doktoru! - Köşkte pek kabul görmedi. Babaanne Nuriye Hanım’ın sıkça tekrarladığı cümlesi ibret vericiydi: ‘Yarısı yavrumun, yarısı yılanın…’ 

- Ahmet Naci Bey; İçmediği Zaman Çok Nazik Ve Yardımseverdi… -

Kenter Ailesi’nin babası Ahmet Naci Bey, hayatı boyunca alkol problemi yaşadı. Eve giren mahdut paranın neredeyse yarısı içkiye giderdi. İçtiği zaman kendini kaybeder; evin camlarını kırar; sıkça düşer, bacağını keserdi. Bilincini yitirdiği, agresif davrandığında iple bağlanırdı. 

Bir defasında da karı koca kavga etti. Naci Bey yine sarhoştu; ev halkını kovdu. Nadide Hanım; çocuklarını topladı ve aile dostlarından birinin evine sığındı.

Ahmet Naci Bey; içmediğinde çok nazik, entelektüel, yardımseverdi. 

İngiliz Büyükelçiliği, Olga (Nadide) Hanım’ı Türkiye’de yalnız bırakmadı; isterse vatanına dönebileceği hatırlatıldı. Ama çilekeş kadın, her seferinde öneriyi reddetti ve ailesini terk etmedi. Yıllarca özel ders verip, İngilizce öğretmeye çalıştı. Zaman zaman tercümanlık işleri de buldu. Zengin ailelerin çocuklarına dadılık yaptı. - Bazen evlatlarını yanında götürür; çalıştığı evdeki oyuncaklarla oynamalarını sağlardı! - 

Hayvanlara aşırı düşkündü; sokakta bulduklarını eve getirip beslerdi.

Ahmet Naci Bey; Anadolu’ya geçti. İsmet İnönü’nün Özel Kalem Müdürlüğü’nü yaptı. Lozan’da Türk Heyeti’nde tercümandı. İnönü’nün yanından hiç ayrılmadı. Birkaç Avrupa dilini bilen, dünyayı tanıyan ve entelektüel birikimiyle göz doldurandı. İstikbal vaat eden hariciye mensubuydu. Ama yürürlüğe giren bir kanun maddesi hayatının gidişini değiştirecekti. Dışişleri mensupları, yabancı uyruklu kişilerle evlilik yapamazdı. Yıldız Kenter’in ifadesine göre; İsmet İnönü öneri getirdi. Ahmet Naci Bey’e eşinden boşanmasını ve nikâhsız yaşamasını teklif etti. Bazı başka memurlar da aynı uygulama içindeydi. Parlak kariyerlerini kaybetmek istememişlerdi. Ama Ahmet Naci Bey, eşini seçti; mesleğinin cazip geleceğini eliyle itti. Gazetelerde mütercimlik yaptı. Ziraat Bakanlığı’nda küçük bir memuriyete girebildi.

- Üvey Kardeşi Jack, Avustralya’ya Kaçtı… -

Ahmet Naci Bey, aşkının bedelini çok ağır ödedi; kendini içkiye verdi. Güçlü, iradeli sayılmazdı; zaafları vardı. Yıldız Kenter’in tanımlamasıyla, ‘sıradışı alkolik’ti. İçkiye uzun süre ara verebilirdi. Ama Kenter Ailesi’nde alkolizm problemi hep olacaktı. Müşfik Kenter de zincirin son halkasıydı.

Nadide Hanım’ın ilk eşinden çocuğu Jack; Ankara’da, ailenin yaşadığı sefalete dayanamadı. 14 yaşındayken; Türkiye’yi terk etti. Yıllar sonra, anneannesi gibi Avustralya’ya yerleştiği öğrenilecekti. Nadide Hanım; ilk evladını aramış, soruşturmuş ve bulmuştu. Jack; evlenip çoluk çocuğa karıştıktan sonra, Türkiye’deki akrabalarını ziyaret etti; aile kökleriyle bağlarını koparmamaya çalıştı. 

Yıldız Kenter’in omuzlarına hayatın ağır yükü erken bindi. Küçük Yıldız; komşu evlere para karşılığı temizliğe gitti. Çok titizdi; takdir edildi; yine kendi anlatımına göre; hayatının ilk alkışlarını komşularından aldı. Kendi evindeki alkışlar da etkiliydi. Övgüler sıralanırdı: ‘Bravo! Bulaşıkları çok temiz yıkıyorsun! Evi senin kadar temiz ve tertipli tutan kimse yok!’

Kenter’in genlerine alkışlanma ve sahne tutkusu hakimdi. 1938’de, Ankara Halkevi’nde Nedim Otyam’ın yönettiği koroya seçildi; Temsil Kolu’na da dahil oldu. Bir yıl sonra, 1939’da, Ankara Radyosu’nda Ayşe Abla Çocuk Kulübü’ne katıldı. Aklı hep tiyatro eğitimindeydi. Ortaokulu bitirdiği yıl, Ankara Devlet Konservatuvarı’na girmeyi planladı. Ama annesinden izin alamadı. İngiliz Nadide Hanım; küçük kızının ‘konservatuvar eğitimi’ almasına vize vermedi. Hatta dayakla gözünü korkutmaya kalktı.

Nadide Hanım; günlük hayatta genellikle Türkçe konuşurdu; araya çok nadir İngilizce girerdi. Yıldız Kenter’in anlatımına göre; İngilizce’den Türkçe’e çevrilmiş ‘kendince geliştirdiği’ dili yeğlerdi. Yıldız, en az anlaştığı çocuğuydu; ama ölünceye kadar yanında yaşadı. Annesini sinirlendirmeyi severdi. ‘Niye diğer kardeşlerimin yanına gitmiyorsun?’ diye sorduğunda cevap ilginçti: ‘Hepsini seviyorum; ama sana güveniyorum!’

- ‘Senin Adam Olacağın Yok; Bari Artist Ol…’ -

2000’li yılların başında verdiği bir röportajında, hayatta 4 kardeşinin kaldığını açıklayacaktı. Ağabeyi, Nedim’i yitirmişti. Hayattakiler; ablası Güner, Müşfik ve Mahmut’tu. Yıldız Kenter; Müşfik Kenter’in annesi gibiydi; çok severdi. Nadide Hanım; Yıldız’a sık sık, ‘O, senin bebeğin!’ derdi. Nedim ağabeyinin dilinde Müşfik Kenter’in lakabı: ‘Sarı ..ok!’ idi. Sık sık takılırdı: ‘Senin adam olacağın yok; bari artist ol!’ 

Küçük Yıldız’ın hayali ertelenecekti. Bir yıl lisede okudu; çok mutsuzdu. Babasının desteği ile hedefine ulaşabildi. Annesine haber verilmedi; babasının muvaffakiyeti ile Ankara Cebeci’deki Devlet Konservatuvarı’nın sınavlarına katıldı; başarı ile kazandı. Ablası Güner’in sesi çok güzeldi. Ama O’na izin çıkmadı; sanat hayalleri ebediyen yok edildi.

Yıldız’ın yeni okulundaki öğretmenleri çok ünlü isimlerdi: Carl Ebert, Cüneyt Gökçer, Nurettin Sevin, Mahir Canova, Cahit Külebi, Bedrettin Tuncel, Agâh Hün, Neriman Hün ve Sabahattin Ali…

Öğretmenlerinden Carl Ebert; öğrencisi Yıldız Kenter için övgü dolu cümleler ama bazı önemli uyarılar da yazacaktı:

‘İstidadı fevkalade! Devlet Konservatuvarı’nın bugüne kadar yetiştirdiği en kuvvetli elemandır. Gelişme çağındaki öğrenciye, gereken her türlü desteğin verilmesini ve hastalıktan korunmasını tavsiye ederim…’

Yıldız Kenter; 1948’in Ekim ayında ‘üstün başarı derecesi’yle mezun oldu. Devlet Konservatuvarı’nda parasız yatılı okumuştu. 8 yıllık mecburi hizmeti de yüklenmişti. 

Hafızası fevkalade kuvvetliydi; meslek hayatı boyunca ezber sıkıntısı çekmedi. İlk profesyonel oyunculuk denemesi William Shakespeare’nin ‘12. Gece’ oyunuydu. Olivia rolünde sahne tecrübesinin önemini kavradı. 

- Babasının Cenazesine Katılamadı; Acısını Hep İçinde Yaşattı… -

Mezuniyet sonrası, ABD’nin prestijli Rockefeller Bursu’nu kazandı. American Theatre Wing, Neighbourhood Playhouse ve Actors Studio’da yüksek oyunculuk dersleri aldı. 

New York’a gitmeden önce yine babası ile sorun yaşadı. Ahmet Naci Bey; üzerine titrediği güzel kızının ülke dışına/yadellere gitmesini izin vermedi. Evde arkadaşlarıyla yiyeceği veda yemeği öncesinde esti gürledi. Yıldız Kenter’in kendi cümleleriyle, ‘Cehennemin dibine kadar yolun var. Git, gelmez ol. Geldiğinde beni bulmazsın, inşallah!’ diye beddua etti. Kavgalı ayrıldılar. Ama aralarındaki kırgınlık unutuldu. Naci Bey; gurbetteki kızına yazdığı mektupta dedi ki: ‘Aklım orada, diyorsun; yüreğim buruk… Af diliyorsun sonra da… Anam suratlı kızım… Sen de biliyorsun ki; özür dilemesi gereken benim…’

Baba ile kızı bir daha görüşemedi. Ahmet Naci Bey öldüğünde 61 yaşındaydı; genç sayılırdı. Gurbetçi Yıldız; acılı gününde ailesinin yanında bulunmayışından dolayı pişmanlık duydu.

Yurda dönünce; bitirdiği okula, Ankara Devlet Konservatuvarı’na öğretim görevlisi atandı. Birikimini, deneyimlerini sanatçı adaylarına aktaracaktı.

- İlk Kocası, Ünlü TSM Solisti Nesrin Sipahi’nin Ağabeyi Nihat Akçan’dı… -

İlk aşkı Nihat Akçan hayatına girdi. Akçan; yakışıklı, zarif, iyi huylu insandı. Aynı okulun mezunu, aynı mesleğin mensubuydu. - Ünlü TSM Solisti Nesrin Sipahi’nin ağabeyiydi! - Çevresi genç, güzel kızlarla örülüydü. Yıldız Kenter’e evlilik teklifi götürünce; kabul gördü. Kenter - Akçan çifti; 1951’de - Bir başka kayda göre de 1949’da! - hayatlarını birleştirdi. Yıldız Kenter; biricik evladı, kızı Leyla’yı 29 Mayıs 1952’de ellerine aldı.

Leyla Akçan Kenter; yurt dışında eğitim aldı. Cambridge’de iki fakülte bitirdi; Dışişleri Bakanlığı’na girip, babası gibi diplomat oldu. Sonra evlendi; eşi de hariciyeciydi. Aynı yerlerde çalışamadılar. Bu yüzden de istifa edip, kocasının yanında kalmayı, ‘büyükelçi eşi’ statüsünü tercih etti. Merkeze döndüklerinde de, Bilkent Üniversitesi’nde branşı ile ilgili dersler verdi.

Kenter’in ilk evliliği kısa sürdü. ‘Yakışıklı ve çapkındı,’ diye tanımladığı Nihat Akçan kalbini başka güzele kaptırdı. Kenter’in de öğrencisi, Tijen Par ile evlendi; ama yine ayrıldı.

İstanbul’a geldiğinde - kendisi veya erkek kardeşi Müşfik Kenter ile… - evinde kaldıkları Metin And ile platonik bir ilişki yaşadı. Ama dost/arkadaş kalma kararı evliliğe baskın geldi.

Hayatının aşkı, ömrünü adadığı, ünlü tiyatro insanı Şükran Güngör ile 1956’da ‘Dünkü Çocuk’ oyununda tanıştı. Oyundaki performansından çok etkilendi. Yıldız Kenter 28, Şükran Güngör ise 30 yaşındaydı. Birbirlerini tanıdıkça, arkadaşlıkları karşılıklı aşka dönüştü. Fakat her iki tarafın ailesi de evliliğe karşı çıktı. Şükran Güngör’ün annesine göre Yıldız Kenter; dul ve çocuk sahibiydi. Nadide Kenter’e göreyse Şükran Güngör; çulsuz ve biraz da köylüydü. - Anlatım ve tanıtım; Yıldız Kenter’in bir röportajından alındı! - 

Tanıştıktan tam 8 sene sonra evlenebildiler. 1964’de, birlikte oynadıkları, Yıldız Kenter’in yıldızlaştığı ‘Pembe Kadın’ oyundan çıktıkları bir gece, Teşvikiye’de ortak dostlarının evinde kıyılan gizli nikâhla hayatlarını birleştirme kararı aldılar. Kendilerine ait evleri yoktu; balayına çıkamadılar. Aileleri habersizdi; nikâhtan sonra da yanlarında kaldılar. 

Yıldız Kenter ile Şükran Güngör beraberliği, 2002 yılına kadar sürdü. Güngör; pankreas kanserinden hayatını kaybetti.

- Kenter Tiyatrosu Bir Okul Gibiydi: Pek Çok Ünlü İsmi Kazandırdı… -

1959 yılına kadar Devlet Tiyatroları’nda görev yaptı. Aynı yıl Muhsin Ertuğrul’un görevden alınışını haksız buldu; protesto edip istifa etti. Müşfik Kenter de ablasını izledi. 

İstanbul’a geldiler. ‘Karaca Tiyatrosu’ ile anlaştılar; 1959/1960 tiyatro sezonunda Muhsin Ertuğrul yönetiminde – ‘Birleşik Sanatçılar’ adı altında! - oyunlar sahnelemeye başladılar. Yıldız Kenter, Müşfik Kenter, Şükran Güngör, Nevin Akkaya, Muhsin Ertuğrul, Lale Oraloğlu, Sadri Alışık, Kamuran Yüce, Zihni Bora gibi isimler kadrodaydı.

Arkadaşlarıyla birlikte, 1961’de ‘Kent Oyuncuları Topluluğu’nu kurdu. ABD’li tiyatro yazarı W. Gibson’un ‘Salıncakta İki Kişi’ adlı eseri ilk oyundu. 1962/1963 tiyatro sezonunda, Site Karaca ve Dormen Tiyatroları’nın salonlarını kullandılar. Topluluğa Çolpan İlhan, Tuncel Kurtiz, Erdal Özyağcılar, Nisa Serezli, Ali Poyrazoğlu, Kemal Sunal eklenecekti.

1968’de cesur bir karara imza attılar. Harbiye’de kendi adlarını verdikleri binayı inşa ettirdiler. Kenter Tiyatrosu kalıcı/belirli mülke sahip oldu. ‘Hamlet’ ile de perdelerini açtılar. 

Tiyatronun geleceğini garanti altına almak için ‘süreli koltuk satışı’ projesini devreye soktular. Fikir; - ilk Kültür Bakanımız! - Talat Halman’a aitti. İlk koltuk satın alan kişi: Hürriyet Gazetesi’nin sahibi Erol Simavi’ydi. İlk hediye koltuk da Muhsin Ertuğrul’a verildi. 

Devletten destek görmeden, bilet satarak tiyatroyu ayakta tutmak çok zordu. Kenter Tiyatrosu zaman zaman mali sıkıntı(lar) yaşadı. SSK’ya prim borcu birikti; icraya verildi; tiyatro binası satılmak istenildi. Yıldız Kenter; dönemin Başbakanı Süleyman Demirel’i makamında ziyaret edip durumu anlattı; yardım istedi. SSK yöneticileri icrayı kaldırdı; yeni ödeme planı hazırlandı ve binanın elden çıkması önlendi.

- Hayatı Boyunca Sanatın Sınırlarını Zorladı… -

Yıldız Kenter; canlandırdığı roller arasında ayırım yapmadı. Hayatı boyunca, ‘daha mükemmeli nasıl yakalayabilirim’in kaygısı ve huzursuzluğunu hissetti. Yeterince Shakespeare oynayamadığından yakındı. 

Kent Oyuncuları’nın repertuvarında Anton Çehov ayrı bir yerdeydi. ‘Vanya Dayı’, ‘Üç Kız Kardeş’, ‘Martı’ gibi oyunlar tekraren sahnelendi. Arthur Miller, Tennesse Williams, Brecht, Ionesco gibi yabancı/evrensel ustaların eserlerine yer verildi. Yerli yazarlar arasında Adalet Ağaoğlu, Güngör Dilmen, Melih Cevdet Anday, Necati Cumalı ve Muzaffer İzgü sayılabilirdi.

Yıldız Kenter; sinemada da seyircisiyle buluştu. İlk filmi, 1951’de çekilen ‘Vatan İçin’di. 21 filmde rol aldı. 2007’de, son kez ‘Beyaz Melek’de kamera karşısına çıktı. ‘Ağaçlar Ayakta Ölür’ (1964), ‘Pembe Kadın’ (1966) ve ‘Kızım Ayşe’ (1974) adlı sinema filmleri ile Antalya Altın Portakal Film Yarışması’nda 3 defa ‘En İyi Kadın Oyuncu Ödülü’nü kazandı. 

1981’de, ‘Devlet Sanatçısı’ unvanı verildi; profesörlük payesi ile taltif edildi. 1984’de, Roma’da, İtalyan Kültür Birliği’nce Adelaide Ristori Ödülü’ne layık görüldü. 1989’da, Korsika’da düzenlenen Bastia Film Festivali’nde ‘Hanım’ filmindeki etkileyici rolüyle mükâfat aldı. 1998 yılında da, ‘Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü’nün sahibiydi.

2009’da, tiyatro sahnesinde 60. yılını kutladı. Vefalı seyircileri, Yıldız Kenter’i Eugene Stickland’ın Kraliçe Lear adlı oyunundaki üstün performansı ile dakikalarca ayakta alkışladı.

Yıldız Kenter; kuyruklu yıldız gibi dünyamızdan geçti.